Met verbazing zie ik hoe collega “ondernemers” in de modebranche ook dit seizoen weer, al vroeg in oktober hun “midseason sale” houden.
Als ondernemer moet je je kunnen verplaatsen in de klant. Als je dat niet kunt, hoe wil je de klant dan goed van dienst kunnen zijn……. toch?
Maar als ondernemer wil je ook winst maken. Ik ken in ieder geval geen enkele collega die zijn winkel als hobby heeft. Daarom verbaast het mij dat ook dit seizoen weer, een groot deel van de collega’s al in begin oktober groot “MIDSEASON SALE” op hun etalages hadden staan.
Bron: Dick Wieringa Via LinkedIn
Het is zelfs nu, eind oktober, nog erg warm. De mensen hebben nog geen winterkleding nodig gehad. Alleen de “vroege vogels” en zeer modebewuste kopers hebben zich al één of meer outfits voor de winter aangeschaft. Het grootste deel van de mensen koopt echter, zeker tegenwoordig, pas als er behoefte ontstaat, dus als het koud begint te worden. Zij trekken zich er niets van aan dat wij mode-ondernemers hun proberen wijs te maken dat ze moeten kopen als wij onze nieuwe collectie in de winkel hangen. Waarom zouden ze ook? Het aanbod overtreft de vraag ruimschoots, dus ook laat in het seizoen is er nog keuze genoeg, zowel in de winkels als in de webshops.
Waarom wordt dan zo vroeg afgeprijsd? Als het kouder wordt en de klant krijgt behoefte aan nieuwe winterkleren, dan koopt hij wel, ook als nog niet is afgeprijsd. Zeker met zo’n warm najaar als dit jaar, zou juist veel later moeten worden afgeprijsd. Dan wordt tenminste nog de volle marge gerealiseerd, die nu al wordt weggegeven terwijl er bij de klant nog geen behoefte is ontstaan. De meer verkoop door afprijzing maakt de margedaling zeker niet goed, dus onder de streep verlies je door die vroege afprijzingen.
Is het ondernemerschap ondergeschikt geworden aan de cijfertjes?
Wordt uit gemakzucht maar naar het prijswapen gegrepen als de omzet achterblijft in plaats van naar onderliggende oorzaken te zoeken en daarop beleid te bepalen?
Vanwege die vragen staat ondernemers in mijn eerste alinea ook tussen aanhalingstekens.
Een ondernemer is iemand die de markt en zijn klanten niet alleen kent, maar daar ook gevoel voor heeft. Zijn beleid is grotendeels op onderbuik gevoel gebaseerd. Hij stuurt pas bij als een aanwijsbare oorzaak te vinden is die dat bijsturen rechtvaardigt. Niet alleen op basis van achterblijvende (omzet) cijfers.
Als mijn hiervoor gegeven definitie van een ondernemer (ik geef toe, hij is beperkt en een beetje kort door de bocht) ook maar enigszins correct is, dan moet mijn conclusie helaas luiden dat slechts weinig modewinkeliers ook ondernemer zijn. Ik mis bij velen het gevoel voor de markt, het gevoel voor wat de klant beweegt, de passie voor het vak en de passie voor de zaak. Als men dat heeft, dan komt de omzet vanzelf wel, soms vroeger, soms later, maar hij komt, en bestaansrecht heb je dan zeker.
De enige passie is bij velen kennelijk slechts de omzet in de kassa. Daar trek je echter geen klanten mee. Sterker, met steeds vroeger afprijzen voed je de klant juist op om niet meer tegen de volle prijs te kopen, maar liever een paar weken te wachten omdat je dan toch wel afprijst. Waarom zou de klant nog de volle mep betalen? Dan is hij toch een dief van zijn eigen portemonnee? Voordat hij de nieuwe mode-items nodig heeft, hangen ze al sterk afgeprijsd in de winkels.
Ik ben bang dat we met zijn allen moeten concluderen dat de modebranche in “zelfvernietigings-modus” staat, maar dat zelf niet in de gaten heeft. Ik ben benieuwd hoe lang dit nog volgehouden kan worden. Volgens mij staan we kort voor een enorme “shake-out”.
Bron: Dick Wieringa Via LinkedIn
Visionary Retail Fashion Specialist, in for an other challenge