Ook tijdens de vakantie hebben mensen soms vaste gewoonten. Althans ‘de adviseur’ wel. Zo zie ik altijd uit naar het moment dat ik bij mijn vaste ‘barista’ mijn eerste espresso van die dag kan nuttigen. Dat doe ik meestal staande aan de bar met een lekker Italiaans zoet broodje. Slecht, maar smaakvol. Daarna schrijft het ritueel een Cappucio voor op het terras. Hierbij steek ik meestal een klein sigaartje op. Slecht, maar rustgevend. De ochtendkrant ligt open. Ook bij mijn buurman aan het tafeltje naast mij.
Bron: Hans Klaase
Mijn Duitse buurman genoot zichtbaar -maar onbewust- van zijn sigaret. Het grote verschil tussen sigarenliefhebbers en sigarettenrokers is de wijze waarop zij genieten. Waar de wilde inhalering van de roker de tabaksbladeren en andere ingrediënten van de sigaret verbranden en het uitblazen op de sputterende uitlaat van een overjarige diesel lijkt, is er de rust van de sigarenrook die een weg zoekt naar omhoog. Hij wond zich zichtbaar op tijdens het lezen van de nieuwsberichten. Hij zat -klaarblijkelijk- niet op de sportbijlage die ochtend. Op de nieuwspagina ‘economie’ las hij de koersberichten van de Amerikaanse aandelenmarkt. Hij maakte een voor Duitsers ‘ontlastende’ binnenmondse opmerking. Lachend -om zijn fanatisme- en ontevredenheid keek ik hem aan. Ik genoot. Lag het aan de opkomende zon, de geurende koffie of mijn aromatische sigaar? Ik dacht: ”Laat ik eens over sport beginnen. Het voetbal leeft immers nogal bij onze oosterburen”. Zijn humeur klaarde zienderogen op. Ik kreeg een verhandeling over het verschil tussen het Duitse en Nederlandse voetbal. Het gaat om discipline, om het nakomen van afspraken én een beetje geluk. Van de bal ging het via de Europese crisis naar de bloeiende Duitse economie. Wat kunnen wij van de Duitsers leren? Ik vroeg het mijn buurman maar recht op de man af?“Wat is het geheim van de prima presterende Duitse economie?” De man bleek ondernemer te zijn. Hij exploiteerde verschillende modemerken en kledingwinkels in de grote Duitse steden. Aan zijn BMW Cabriolet te zien deed hij dit niet zonder enig materieel succes. Hij stak begerig nog een sigaret op en bestelde een rondje koffie. Hij ging er eens goed voor zitten die ochtend daar in de Italiaanse zon. Hij zou die Hollander weleens een lesje leren!
“Kijk, ik doe dingen anders. Ik ben altijd op zoek naar nieuwe kansen. In de modewereld gaat het snel. Kwaliteit is belangrijk. Ik heb een aantal vaste fabrikanten in de zogenaamde lage lonen landen. Maar ik zoek altijd naar integere handelspartners. Geen uitbuiters, kindermisbruikers of slavendrijvers. Ik zoek dus naar duurzaam ondernemen in een bedrijfstak die bol staat van oneerlijk handelen. Duidelijkheid is de basis. Respect. Ik heb designers in dienst die continu de markt afstruinen naar trends en hypes. Snel reageren en gecalculeerde risico’s nemen. Dat is het eerste deel van mijn geheim. Degelijk, integer en gericht op de klant. Luisteren naar de markt en snel tot actie komen. Korte lijnen en lage kosten”. Niet veel nieuws onder de Italiaanse zon. Ook in Nederland denken we er zo over. Of dat iedereen zich daar al zo bewust van is blijft even de vraag. Er zijn niet alleen onbewuste rokers maar ook onbewusteondernemers. “Wat is het tweede deel van je geheim?”, wilde ik weten. “Het is belangrijk om kwalitatief duurzame mode te verkopen tegen aanvaardbare prijzen. Wij Duitsers gaan voor herkenbaar onderscheidende producten. Dat vraagt van de hele keten een efficiënte en kostenbewuste instelling. Geen verspilling en overtollige voorraden. Het gaat dus om het juist inschatten van verwachtingen op basis van degelijk onderzoek. De klant is altijd leidend. Dat vraagt van mijn personeel een hoge inzet. Zij moeten betrokken zijn op de gehele keten maar juist ook hun eigen ‘schakel’ zo sterk mogelijk maken. Het gaat om de teamprestatie. Drive, betrokkenheid en een hoog arbeidsmoraal. Werken is geen straf maar een leuke bezigheid!”
Ik zocht nog steeds naar een verklaring van zijn succes. Immers, hoeveel ondernemers in Nederland denken er niet precies ‘zo’ over? Het antwoord kwam. “Wat mij bij Nederlanders opvalt is dat zij over meer mogelijkheden beschikken dan dat zij benutten. Jullie hebben ten opzichte van ‘ons’ meestal een betere positie. Echter, benut deze dan ook! De somberheid en het wantrouwen van jouw landgenoten valt mij steeds vaker op. Niet alleen bij ondernemers lijkt de ‘lust’ er uit te zijn ook bij werknemers is er een ‘matte’ instelling. Jullie somberen te veel. Twijfel over allerlei politieke kwestie beheersen de agenda. Teveel verwachting van -niet financierende- banken stagneert de groei. Jullie moeten beter uit de startblokken komen. Handen uit de mouwen en de aanval kiezen. Ik las kortgeleden dat de Nederlandse overheid de financiering van kleinschalige bedrijvigheid gaat ondersteunen. Waarom is dat nodig? Omdat het ‘systeem’ niet meer werkt!” Ik bedacht dat mijn ‘oosterbuur’ weleens gelijk kon hebben. Misschien moeten we wel meer -als ondernemers- het heft in eigen handen nemen. Een revolutionaire gedachte! “Maar er is meer”, vervolgde hij.“Doordat jullie als ondernemend Nederland zo negatief zijn ontstaat er ook geen inspirerende omgeving voor jullie werknemers. Wij zijn zeer gedisciplineerd in het nakomen van afspraken. Op tijd is op tijd. Het van hoog tot laag tutoyeren is er bij ons niet bij. Waardeer mensen, geef hen presentjes en een goede beloning. Geef complimenten en zorg voor positieve energie. Maar zorg ook voor voldoende ‘afstand’ zonder verwijdering. Mijn mensen hebben plezier in hun werk omdat ik ‘fun’ als kerndoel binnen mijn onderneming heb gekozen. Iedereen moet zich binnen het collectief optimaal inzetten. Werken is een leuke bezigheid!” Onwillekeurig moest ik denken aan de vele voorbeelden uit de dagelijkse praktijk. Nederlanders zitten vaak vol kritiek, ongenoegen en twijfel. Meestal worden zaken vanuit een negatief perspectief in een somber daglicht geplaatst!. “Werken is een leuke bezigheid en effectief ondernemen is een leuk spelletje!”
In de vakantie lijkt werken niet bepaald de allerleukste bezigheid. Genieten van de zon en de andere geneugten van het ‘vrije’ leven strijden om voorrang. En toch had mijn ‘oosterbuur’ gelijk. Wanneer ‘werkplezier’ centraal staat en de motor is van onze drijfveer om ‘leuk’ bezig te zijn is vakantie niets meer of minder dan een oplaadmoment. Kijk naar de Duitse producten. Wie wil er geen BMW, Audi, Porsche of Volkswagen? Waarom zijn kwaliteitsmerken als Lamborghini, Bentley en Rolls Royce inmiddels in Duitse handen? Positief, energiek, een beetje slim met een goede werkinstelling het ‘spelletje’ spelen én vooral ‘doorzetten’ maakt van een deelnemer dé winnaar. En zo kwamen we weer terug bij de -onvermijdelijke- bal. Er stond namelijk nog een ‘wedstrijdje’ te spelen. Inmiddels kennen we de uitslag.
Ik vroeg me -toen op die zonnige ochtend in Italie- af of deze Duitse vechtersmentaliteit zich zou beperken tot het ondernemerschap. Volgens mijn gesprekspartner ‘op zeker’ niet. “Het gaat om de volksaard, het geloof in eigen kunnen en het optimaal benutten van alle kansen”. In de verte hoorde ik een ‘fluitsignaal’ voor ondernemend Nederland!
hans@valeuraccountants.nl
Bron: Hans Klaase